Wodny dzień

Dzień zaczęliśmy od udania się na dworzec. Zachęceni słońcem na niebie postanowiliśmy pojechać nad Balaton, do Siofok. Zapakowaliśmy do plecaków koc, kanapki, wino, a także stroje kąpielowe, z zamiarem zorganizowania sobie pikniku. Jednak po dojściu nad jezioro stwierdziliśmy, że już nie ma tak pięknego słońca tylko całe niebo jest spowite równiutko chmurami. -"No cóż, przynajmniej nie pada". I poszliśmy się rozejrzeć po miasteczku. Nurkując w lodówce sklepowej za lodami nagle zaczęło coś nam lecieć na plecy. I się rozpadało. Nie ostudziło to jednak naszego zapału na plażowanie. Przeszliśmy jeszcze kawałek, po czym wróciliśmy na pomost na który trafiliśmy na samym początku. W międzyczasie deszcz ustał Michu stwierdził, że mimo, że woda delikatnie powiedziawszy chłodnawa, to nie odpuścił, założył kąpielówki i udał się na kąpiel. Co prawda trwała ona może 2 minuty, zanurzył się cały. Olka za to podciągnęła nogawki i brodziła troszkę po kolana we wodzie. Szybkie winko na ławeczce i z powrotem na pociąg do Budapesztu, bo pada znowu i zimno jest. Do apartamentu weszliśmy dosłownie na moment, bo chcieliśmy jak najszybciej dotrzeć do aquaparku, do którego całkiem sporo musieliśmy dojechać. Aquapark bardzo duży, mnóstwo atrakcji, bardzo ciekawych i rzadko spotykanych, różne rodzaje saun: parowe, rosyjskie, bio, podczerwone, lodowe, i kilka innych, ale niestety niektóre były nieczynne (za mały ruch w ciągu tygodnia). A wszystko to o dziwo niedrogo. Drogę powrotną mieliśmy trochę bardziej skomplikowaną. Dojechaliśmy do aquaparku autobusem 30, a jakie było nasze zaskoczenie jak po 2 stronie ulicy znaleźliśmy przystanek 126, bo tutaj autobusy mają różne trasy w różne strony. Zaczepiona pani wsiadająca do auta niestety nie wiedziała gdzie jest przystanek w drugą stronę, ale chciała nas podwieźć na pętlę skąd odjeżdża. Skończyło się na tym, że akurat przejeżdżał nasz autobus w drugą stronę i pani się dogadała z kierowcą coby nas pokierował gdzie i jak. Po przejechaniu jednego przystanku, kierowca wyszedł, ściągnął tablice z autobusu i zawiózł nas bezpośrednio, bez zatrzymywania się na linię metra (widocznie i tak zjeżdżał do zajezdni). To się nazywa taksówka! I to do tego za darmo (no prawie, odbiliśmy bilety, bo nie wiedzieliśmy, że kończy trasę) Teraz bardzo zmęczeni idziemy spać, bo się przewracamy, a jutro znowu intensywny dzień!